com-moneō (conm-)

com-mŏnĕo ( conm-), ŭi, ĭtum, 2, v. a., to remind one forcibly of something, to put in mind, to impress upon, to bring to recollection (in good prose); constr. (cf. admoneo).

With aliquem:

ut commoneri nos satis sit, nihil attineat doceri,

Cic. Fin. 3, 1, 3:

meretricem,

Plaut. Mil. 3, 3, 8:

me,

Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57; Quint. 11, 3, 130: commonito pro rostris populo, * Suet. Claud. 22; cf.:

quarum (notarum) recordatio commoneat et quasi excitet memoriam,

Quint. 11, 2, 28.—

With aliquem alicujus rei:

mearum me absens miseriarum conmones,

Plaut. Rud. 3, 4, 38:

grammaticos officii sui,

Quint. 1, 5, 7:

te ejus matrimonii,

Auct. Her. 4, 33, 44; cf.:

ut hic modo me commonuit anulus quod totum effluxerat,

Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57.—

With aliquem de aliquā re:

de avaritiā tuā,

Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154:

de periculo,

id. Part. Or. 27, 96. —

With aliquem aliquid:

officium vostrum ut vos malo cupiatis conmonerier,

Plaut. Ps. 1, 2, 17.—Simply with aliquid:

cum amice aliquid commonemus,

Quint. 6, 1, 50:

quae commonet usus,

Sil. 13, 111.—

With rel.-clause:

quam hic mihi sit facile atque utile, Aliorum exempla commonent,

Ter. And. 4, 5, 17; so,

commonere aliquem cur, etc.,

Quint. 11, 2, 30; and pass.:

hoc qui venerit mi in mentem, re conmonitus sum modo,

Plaut. Trin. 4, 3, 47 Fleck. (Brix.: hoc qui in mentem venerit mi? Re ipsā conmonitus sum).—

With ut or ne:

ut neque me consuetudo, neque amor commoneat, ut servem fidem,

Ter. And. 1, 5, 45:

qui ut ordini rerum animum intendat, etiam commonendus est,

Quint. 4, 1, 78:

commoneo tamen, ne quis hoc cottidianum habeat,

Cels. 1, 3.—

With alicujus rei: horum tamen utcumque commonet locus, Quint. 11, 2, 24.

com-mŏnĕo ( conm-), ŭi, ĭtum, 2, v. a., to remind one forcibly of something, to put in mind, to impress upon, to bring to recollection (in good prose); constr. (cf. admoneo).

With aliquem:

ut commoneri nos satis sit, nihil attineat doceri,

Cic. Fin. 3, 1, 3:

meretricem,

Plaut. Mil. 3, 3, 8:

me,

Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57; Quint. 11, 3, 130: commonito pro rostris populo, * Suet. Claud. 22; cf.:

quarum (notarum) recordatio commoneat et quasi excitet memoriam,

Quint. 11, 2, 28.—

With aliquem alicujus rei:

mearum me absens miseriarum conmones,

Plaut. Rud. 3, 4, 38:

grammaticos officii sui,

Quint. 1, 5, 7:

te ejus matrimonii,

Auct. Her. 4, 33, 44; cf.:

ut hic modo me commonuit anulus quod totum effluxerat,

Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57.—

With aliquem de aliquā re:

de avaritiā tuā,

Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154:

de periculo,

id. Part. Or. 27, 96. —

With aliquem aliquid:

officium vostrum ut vos malo cupiatis conmonerier,

Plaut. Ps. 1, 2, 17.—Simply with aliquid:

cum amice aliquid commonemus,

Quint. 6, 1, 50:

quae commonet usus,

Sil. 13, 111.—

With rel.-clause:

quam hic mihi sit facile atque utile, Aliorum exempla commonent,

Ter. And. 4, 5, 17; so,

commonere aliquem cur, etc.,

Quint. 11, 2, 30; and pass.:

hoc qui venerit mi in mentem, re conmonitus sum modo,

Plaut. Trin. 4, 3, 47 Fleck. (Brix.: hoc qui in mentem venerit mi? Re ipsā conmonitus sum).—

With ut or ne:

ut neque me consuetudo, neque amor commoneat, ut servem fidem,

Ter. And. 1, 5, 45:

qui ut ordini rerum animum intendat, etiam commonendus est,

Quint. 4, 1, 78:

commoneo tamen, ne quis hoc cottidianum habeat,

Cels. 1, 3.—

With alicujus rei: horum tamen utcumque commonet locus, Quint. 11, 2, 24.